Türkiye ’nin sunu çokça küçükbaş hayvancılığın yapıldığı yerlerin başında İç Küçük Asya bölgesi gelirken, Eskişehir dahi bu iller ortada kayran alıyor. Küçükbaş hayvancılığın yapıldığı bölgelerde halı, sergi ve iplik özellikle kalkışmak için bir nice karı eşyası kucak yününden yapılıyor. Esenlik açısından elan dolgunca olan hayvan yünleri, yerini endüstri ürünlerine bıraktı. Günümüzde tezelden gelişen sanayinin sektörünün küçükbaş efsanevi ürünlerini yeğleme etmemesi, koyun yünü satan esnafı pres durumda bıraktı. 70 yıldır yün satışı eden Kerem Karataş, yıllar geçtikçe azalan evcil efsanevi yünün yerini fabrikasyon ürünlerin aldığına ilgi çekti. Küçükbaş efsanevi yünlerini köylülerden aldığını ve tüccara sattığını anlatan Karataş, topladığı yünler karşı şunları söyledi: “Uzun yıllardır koyun yünü satışı yapıyorum. Bu benim özlük mesleğim, babamdan ayrılınca bu işe başladım. Köylüler koyunu yünü alıp bize getiriyorlar. Biz dahi parasını verip satın alıyoruz. Satın aldıktan sonra bizden ise tecimen gelip alıyor. Tecimen ise fabrikaya götürüp satıyor. Koyun yünün kırpma mevsimi oluyor. Makas mevsiminde istihsal 5-10 titrem arasında değişiyor.
Koyunun yünü kesimi nisanda başlayıp sonbaharın başlangıcına kadar bitmeme şayan. Sonbahar mevsiminde ise satışlarımız başlıyor. Sattığımız kucak yünü fabrikaya harcama orada ip, halı ve kumaş kabilinden bir nice üründe kullanılır. Eskiden satışlarımız güzeldi, amma deminden düştü. Bu koyun yünü panzehir gibidir. Kucak yünü insanın sırtındaki ağrıyı alıp götürür.
Yurtdışında bulunan insanlar bizden çok istek ediyor. Yurtdışındaki insanlar bizden artık kıymetini biliyor. Türkiye ’de koyun yününün yüzüne bakılmıyor. Çin ve Amerika kabilinden ülkeler havada kapıyor. Şu anda yünün kilosu 1 buçuk TL ’ye alıp, tüccara 2 TL ’ye veriyoruz. Haddinden Fazla aşkın kazancımız olmuyor” ifadelerini kullandı.